Wannes in Jazz (Jokke Schreurs Quartet) GC De Wildeman Herent zaterdag 02 december 2017 reporter & photo credits: Freddie info artist: Jokke Schreurs info club: GC De Wildeman © Rootsville 2017

Met de titel 'Wannes in Jazz' in gedachten kunnen we het uiteraard maar over '1' Wannes hebben en dat is natuurlijk over Wannes Van de Velde (1937-2008). Deze meester van het luisterlied bezat de gave om oude volksliederen weer tot leven te wekken. Zelf schreef hij ook prachtige nummers waarbij hij vaak de inspiratie putte uit zijn woede door het zien verdwijnen van de oude stadskern van zijn geliefde Antwerpen. Naast zanger-muzikant was Wim Van de Velde aka Wannes ook een getalenteerd dichter en beeldend kunstenaar. In 2000 werd helaas bij Wannes 'leukemie' vastgesteld wat hem er niet van kon weerhouden om verder te schrijven. Op 10 november 2008 kwam Wannes Van de Velde te overlijden.

Onder aanvoering van Jokke Schreus hebben vier gerenommeerde jazzmuzikanten begin dit jaar het nobel idee opgevat om het repertoire van Wannes in een jazzy jasje te gaan steken en daarmee de culturele centra te gaan afreizen. Dit Jokke Schreurs Quartet bestaat naast Jokke Schreurs (gitaar) ook nog uit Henk De Laat (contrabas en scat), Luc Vanden Bosch (drums) en Sam Vloemans (trompet, bugel en percussie). Eén van die voorstellingen vond plaats in het GC De Wildeman te Herent. In 'Wannes in Jazz' geeft het Jokke Schreurs Quartet haar eigen verfrissende maar respectvolle kijk op het werk van Wannes Van de Velde, en laat het ons toe om zo deze nacht in de straten van Herent te verdwalen...

Meteen worden hier vanavond in 'De Wildeman' twee soorten muziekliefhebbers samengebracht, de jazzliefhebbers maar ook in eerste instantie de fans van Wannes Van de Velde. Een mogenlijkheid ook om beiden de neus in dezelfde richting te laten steken met als rode draad de muzikale nalatenschap van deze 'Don Quichot' der Lage landen.

Wanneer het Jokke Schreurs Quartet opkomt voel je al onmiddellijk een sfeer van immens respect voor zowel dit Quartet als voor Wannes en zonder al teveel poespas zetten ze aan met 'Den Herder Met 1 Schaap'. Uiteraard werd er simultaan met deze 'concert tour' ook een album op de markt gebracht. Op het album met als titel 'Aquarel, Wannes in Jazz' staan natuurlijk ook de nummers die vanavond worden gebracht zoals onder meer 'Mijn Masarde'. in het repertoire van Wannes Van de Velde vinden we ook heel wat nummers terug over het wel en wee van authentieke bruine kroegen en eentje daarvan is zeker ook 'Café Breughel' uit het album 'Café meh Roei Gordijne' van 1992. Dit café, net als de meeste anderen die Wannes Van de Velde heeft bezongen is uiteraard roemloos ten onder gegaan aan het onweerstaanbaar winstbejag van project ontwikkelaars, iets wat de ziel van Wannes ook danig kwam te raken. Een nummer waarop ook bassist Henk De Laat laat horen dat hij de kunst van het 'scatten' meer dan meester is. Heerlijk.

Voor niet alle gebrachte nummers in deze 'Wannes in Jazz' gaan de credits naar Wannes Van de Velde, zoals het daaropvolgende 'Arabia'. Een nummer waar trompetvirtuoos Sam Vloemans zijn ritmegevoel op de percussie kan ten gehore brengen. Een nummer dat door Wannes uit de geschiedenis tot bij ons werd gebracht. Met sommige van de arrangementen op het werk van Wannes Van de Velde werd de lat tamelijk hoog gelegd, zoals op 'De Daensende Begijn' uit het album 'Ne Zanger Is een Groep' (1976). Een stuk waarop een meesterlijke Luc Vanden Bosch zijn strelende borstels feilloos laat overgaan in het heerlijke klanken van Jokke's gitaar. Dit in harmonie met het intens beroeren van Henk's dikke snaren en het onwaarschijnlijk meesterschap van Sam Vloemans op trompet.

Heel even komt de vraag bij me op of we niet het gemis krijgen van Wannes zijn stem waardoor we de teksten niet kunnen meezingen zoals op het meer dan aangenaam verrassende 'Jef Heeft Me'n Sjeik Gerefuseerd'. Jokke Schreurs heeft daarop het gepaste antwoord alvorens de vraag zou gesteld kunnen worden. Dit concert gaat terug naar de essentie van het ontstaan van Wannes zijn liedjes en dat is het luisteren er naar. Ook op 'Karsmis is dien dag da ze niet Schiete' balanceren we tussen de grens van luisteren en meeneuriën. Helaas moeten we voor de geschiedenis van 'Sur le Pont d'Avignon' teruggaan naar de 15de eeuw anders zou Wannes zijn 'De Brug Van Willebroek' dit zonder meer in de muzikale geschiedenis overklast hebben. Voor ons hier vanavond is het een swingende afsluiter van de eerste set, en nu 'rap naar den toog toe', oei neeje dit is er eentje van Rowwen Hèze ;-)

Ook tijdens deel '2' worden de nummers voorzien van enigszins humoristische maar soms diepgaande bindteksten van Jokke Schreurs. Met nummers als 'Zwijgd Me Van De Vlomse Kweste' en 'Ontmoeting Meh Ne Mens' zitten we evenwel al onmiddellijk terug diep verzonken in de 'legacy' van Wannes Van de Velde, nummers die in originele staat zijn terug te vinden op het album 'Lot De Mense Daense' uit 1969. Net als 'De Brug van Willebroek' vinden we de teleurgang van de Schelde aka 'De Zwarte Rivier' ook terug op het gelijknamige album uit 1990. Bij wijlen gaat de beleving van deze 'Wannes in Jazz' ook veel verder terug dan de 60-tiger en 70-tiger jaren en laat Jokke Schreurs horen waarom hij ook onze grootmeester van de jazz-manouche hoog in het vaandel draagt.

Wannes Van de Velde heeft zich tijdens zijn carrière ook verdiept in de 'cante jondo' en zo ook in de flamenco. Misschien daardoor dat dit Jokke Schreurs Quartet diens 'couplette' kwamen om te vormen tot 'Los Complettos'. Plotseling komen we bruusk te ontwaken met de mededeling dat het einde van deze 'Wannes in Jazz' er zit aan te komen. Met een sterke bewerking van Wanne's misschien wel populairste nummer komen we te verdwalen in een roes van nostalgie en weemoed op de klanken van 'de' filmtrack van 'Home Sweet Home'. Hoe, wat? mogen we nu nog niet meezingen...

Een meesterlijk en hoogstaand muzikaal eerbetoon van dit 'Jokke Schreurs Quartet' aan één van onze grootste volkszangers ooit. Nu dat zingen in het dialect een cool en hip gegeven is kunnen we stellen dat Wannes Van de Velde zijn tijd meer dan vooruit was. Merci zulle...

met dank aan Pieter Taccoen.